Παρασκευή 4 Σεπτεμβρίου 2009

Είναι Στη Φύση Μας


Μέσα στα κύματα σου θα με βρεις
κρυμμενο, θάλασσα.

Να με ευχαριστείς, θερμή,
στην αγκαλιά του ήλιου
Να σε αισθάνομαι, ψυχρή,
στις μαύρες του χειμώνα
Να σου ανοίγω, απ΄τις βροχές σου ανάκατη
σαν μου χτυπήσεις.

Είμαι η ακτή που πάντα πάνω της ξεσπάς
και ξεθυμαίνεις.
Είμαι το ακλόνητο νησί που και την πιο έντονη σου
ταραχή αντέχει.
Και εσύ, γυναίκα, η θάλασσα
που είναι στη φύση σου
τις καταιγίδες που σε ταράζουν να γεννάς
και τις φουρτούνες.

Σ'αύτον τον κόσμο όμως ήρθαμε μαζί
και πάμε
Και πάντα δίπλα μου ασφαλής θα στέκεις
Γύρνα τώρα να μοιράσεις έρωτα και
εγώ θα 'μαι εδω όταν ξανά με χρειαστείς.

Στην Αναζήτηση Λόγου Ύπαρξης


Όταν γεννήθηκα
Το άγνωστο με όρισε ως άντρα
Και στο δικό του το παιχνίδι
Μου έχει δωθεί ήδη
αποστολή.

Όταν μεγάλωσα
Τα ιδανικά με όρισαν ως μαθητή
Και στο δικό τους το παιχνίδι
Μου έχει δωθεί ήδη
αποστολή.

Όταν ωρίμασα
Το συναίσθημα με όρισε ως ταξιδιώτη
Και στο δικό του το παιχνίδι
Μου έχει δωθεί ήδη
αποστολή.

Όταν γέρασα
Το πεπρωμένο με όρισε ως σοφό
Και στο δικό του το παιχνίδι
Μου είχε δωθεί ήδη
αποστολη.

Όταν πέθανα
Η φύση με όρισε ως ανάμνηση
Και στο δικό της το παιχνίδι
Για την αέναη σου γράφω ύπαρξη
-αποστολη.