Παρασκευή 21 Μαΐου 2010

Αποφθέγματα

Ξέχνα τον τρόπο, το ''πώς''. Κάν'το όπως θες, κάν'το όπως σου βγει, κάν'το όπως σου αρέσει, κάν'το όπως σου πάει, μόνο κάν'το...είναι το καθήκον σου, η αποστολή σου, στρατιώτη. ΠΡΕΠΕΙ να γίνει από εσένα, χωρίς να το σκέφτεσαι.


In the bath, my body's clean, but mind's soooo dirty......



Identify what’s important to you and start handling it!


Μια κάβα μπύρες και πιες στην υγειά των πάντων. Και των καλών και των άσχημων. Γιατί τα άσχημα είναι αυτά που δίνουν χρώμα και κάνουν κάτι να ξεχωρίζει, και τα καλά είναι αυτά που σε κάνουν να συνεχίζεις να δίνεις χρώμα στη ζωή σου. Ban zai!!


Μόνος είναι καλά. Μαζί είναι καλύτερα.
Για την στιγμή και μόνο, αλλι
ώς δεν κάνει διαφορά..


Kόψε ταχύτητα για να σκεφτείς για σένα. (Slow down to think for yourself)


"
Oh Love, I love you! My girl lets me fuck her so hard, without resisting, and she blames it on thee! You also do not exist in a material form, so I do not owe you a thing! Oh, ain't it a paradise for lovers?


"There is nothing but fear reflected in your sword. When you dodge, you're afraid of getting killed. When you attack, you're afraid of killing someone. Even when you try to protect someone, you're afraid of letting them die. Yes, your sword speaks to me only of absurd fear. What's necessary in a fight isn't fear. Nothing can be born of that. When you dodge, "I won't let them cut me." If you protect someone, "I won't let them die." If you attack, "I will kill them." Well, can't you see the resolve to kill you in my sword? "

"Αν οι γυναίκες ήταν άγγελοι και εύθραυστες σαν πεταλούδες, όταν τις γαμούσες απο πίσω θα έσπαγαν."

Κυριακή 2 Μαΐου 2010

Πάτα Φρένο


''Φρένο....
Πάτα φρένο, και χαλαρά....
Ήηηηηρεμα, δε θα βιάζεσαι...είδες τι καλά;.''

Διάλεξα τη ζωή στο φρένο,
για να αισθάνομαι καλύτερα το γκάζι...
Είχατε δίκαιο κύριε Γιώργο,
το φρένο πάλι, και το αργά με ησυχάζει...
φρένο, πιο βαθιά, και το μυαλό με εικόνες
τις στροφές σου χάρισε σε κάθε στιγμής τα δώρα..

''Χαλαρά....
τι έχω;
αυτό....ωραία...
τι μου δίνει;
αυτό....
άρα εκείνο....
ωραία...συνεχίζουμε....χαλαρά....
ήρεμα....''

Έλα, ας το εξηγήσουμε λιγάκι, να το δούμε...
φρένο....και το έχεις...


Σάθρωσαν οι ράγες σου,
προτού την πρώτη σου βοή αφουγκραστούμε..
Της σκέψης μου τραίνο
πάτα φρένο.....

Παρασκευή 19 Μαρτίου 2010

Στο Μυαλό και Στο Σώμα


Αυτη τη στιγμη μιλάω στο μυαλό σου και στο σώμα
Αυτό είναι το θέμα μπορώ να μιλάω στο μυαλό σου για δέκατα της ώρας
Ώρες για ώρες...μέρες για μέρες...
Μέχρι ο χρόνος να χάσει την αξία του για μας, να αφεθούμε
Το άτακτο και ανήσυχο μυαλό μου κρατάει άπειρα θέματα
Εμπειρίες 17 ετών,
κάθε δευτερόλεπτο και μια εμπειρία
Να ζεις τη στιγμή
Μπορώ να δημιουργήσω γύρω μας μια φυσαλίδα άρρηκτη και ασφαλής
Πόσες όμως ψευδαισθήσεις θέλεις να έχεις πλάι σου μέχρι να αφεθείς;
Πρόσφατα ανακάλυψα μια ομοιότητα που μοιραζόμαστε
εγώ κι εσύ... πέρα απο το μυαλό μου, μιλάει και το σώμα
Και αυτό στη δική του γλώσσα, λέει τις δικές του ιστορίες
τις δικές του απορίες, τα δικά του συναισθήματα
όλα μεγαλύτερης σημασίας από όσα το μυαλό μας μπορεί να επινοήσει
σώμα με σώμα πάντα υπάρχει μόνο η αλήθεια
Μέχρι πότε θα περίμενεις για να βιώσεις τι θα πει πραγματικά
να κάνεις έρωτα;
Πόσες ακόμα ψευδαισθήσεις μέχρι να αφεθείς και να το νίωσεις
Τι λές;

Πέμπτη 18 Μαρτίου 2010

Μα ...



Λέει της αρέσει, μα δεν ακούω
Υποταγμένος στα δεσμά του φόβου, παρακμάζω
Λέει το ζητάει, μα δεν αλλάζω
Το Θέλω το δικό μου αμαυρώνω, και δεν ζώ.
Γελάει θερμά, νομίζω με μένα
στου φθόνου τη φλόγα, ρίχνω λάδι για καύση
Λέω μου αρέσει, τη θέλω για μένα
Μα.. υπάρχει το 'μα', που με καλεί στο ψέμα.

Τετάρτη 17 Φεβρουαρίου 2010

Του Αλέξανδρου Το Κληρονομημένο Άγχος


Νιώθω πως μισώ τον εαυτό μου, αλλά χωρίς λόγο Είναι ωραία η αίσθηση, έχει να απασχολείται με κάτι το μυαλό Φαντάζεσαι να μην είχε για τίποτα να ανυσηχήσει; Φοβάμαι πως θα έπεφτα, θα χανόμουν σε ένα χάος Μέχρι να καταλάβω ότι και πάλι ήταν μόνο η φαντασία μου Και ένα τρέμουλο να με διαπεράσει, γνώριμου συναισθήματος Αυτό φαίνεται πως φοβάμαι, το τρέμουλο της αλλαγής


''Τόσες σκέψεις ρισκάρισα στο παρόν, στο πρόβλημα μου χίλια μπαλώματα
για χίλιες σαθρές τρύπες, και τελικά να το ξεπεράσω; τόσο εύκολα;
Τόσος κόπος, τόσο άγχος, για κάτι τόσο έυκολο;
Όχι δεν το δέχομαι, θα συνεχίσεις όπως είσαι, να αγχώνεσαι, παράλογα να σκέφτεσαι,
να φαντάζεσαι σενάρια, μάταια να ξοδεύεσαι...
Έτσι, θα έχεις κι ενα λόγο για να ζεις, θα ζεις για να σκέφτεσαι, να ανυσηχείς
εξάλλου είναι και κάτι που πλέον έχεις μάθει και το κάνεις καλά,
γιατί να αλλάξεις τώρα;
-Είμαι του Αλέξανδρου το κληρονομημένο άγχος.''

Παρασκευή 15 Ιανουαρίου 2010

Δεν ξέρω


Ας δούμε πως θα βγει αυτό που θα γράψω
Στο ήχο του λευκού γιασεμιού της..
Κάποιο δεύτερο νοήμα, κρυμμένο στη ξενική σπηλιά
Δεν με νοιάζει όμως.. δεν πρέπει
Αυτό που ψάχνω εγώ βρίσκεται ήδη μέσα
Αυτό που κατάλαβα είναι ότι αισθάνομαι σαν να
ξαναγυρίζω πίσω, σαν να φτάνω πάλι στην αρχή
Και συλλογίζομαι, ποιο το νόημα εξ'αρχής..
Αν κάτι υπάρχει γιατί δεν εμφανίζεται απ'εύθείας,
γιατί επιδιώκει να μας ελκύσει και να μας κάνει να το
αναζητήσουμε εμείς, ποιο το νόημα στη δυσκολία;
Υποθέτω ότι διαφορετικά δεν θα είχε την ίδια αξία..
όλοι μας θα βρίσκαμε γρήγορα αυτό που θέλαμε
από νωρίς, και μετά θα βαριόμασταν, άδικη ζωή θα λέγαμε..
Σάμπως όμως, το ίδιο δεν ακούμε και τώρα; Παντού, τριγύρω
από στόματα που πιστεύουν αληθινά ότι έχουν βιώσει την
ίδια την στεναχώρια, δυσκολίες.
Ξεχνιέμαι...ξεχνάω συνέχεια, μπερδεμένη η σκέψη
πράγματα μου φέρνουν ζάλη
ποιο το νόημα..αύριο πάλι δε θα θυμάμε..
Μάλλον... φτάνει με τη σκέψη,
μάλλον κάπου εδώ καταλαβαίνεις ότι ήρθε καιρός για
δημιουργία... δεν ξέρω ανυσηχώ για μένα..
εγωιστικό;τι λες.. πως μπορείς να επιθυμείς να νοιάζεται
για σένα καποιος ο οποίος τον ίδιο του τον εαυτό πετάει...
Δεν ξέρω..δεν ξέρω ακόμα πολλά πράγματα...
Δεν ξέρω καν πόσα από αυτά θα προλάβω να μάθω...
Αυτό που ξέρω.. από εδώ και στο εξής... είναι ότι δεν
πρόκειται να πω ποτε μου ψέμματα, περί αυτού...
Ποιό το νόημα...;

Τετάρτη 23 Δεκεμβρίου 2009

Καθρέφτες Των Ψευδαισθήσεων


Πως διάολο βγάζω τον εαυτό μου εκεί έξω
Πως διάολο εκφράζω αυτό που νιώθω χωρίς η δικαιολογία να
προσπαθεί να με εμποδίσει.
Θέλω να μπορώ να είμαι ειλικρινής
Παντελώς, να σκέφτομαι απ'εξω, να μαθαίνεις νέα
απο μένα, και όχι από τον εαυτό μου.
Θέλω να ξέρω τι θέλω και να το κυνηγήσω
νιώθω τα χέρια μου να μουδιάζουν, αισθάνομαι ανίκανος
φοβάμαι...θέλω να μου πεις τι θέλω
αλλά αυτό το βρίσκω μόνος μου σωστά;
Φαίνεται πως πάλι σήμερα
έλαχε να χω όρεξη για λίγες κουβέντες αλήθειας
γιατί σήμερα δεν νιώθω και τόσο άνετος μέσα μου.
σήμερα σκιάζομαι πράγματα που δεν καταλαβαίνω
και μπροστά μου άμα τα έφερνες θα τα νικούσα
είναι που στο σκοτάδι κρύβονται, στις άκρες του μυαλού μου
και όπως το αιώνιο άγνωστο, υποκρίνονται τον Θεό.
Θέλω να ξέρω τι θέλω και να το κυνηγήσω
ευχάριστο ή δυσάρεστο, να είναι η αλήθεια
ποιός σου την λέει αυτή; η καρδιά σου;
προσπαθώ να την νιώσω όσο μπορώ αλλά κι αυτή πονάει
και δεν αντέχει και πολλά. Εγώ φταίω για αυτό.
Θέλω να κάνω τα πάντα σωστά, θέλω να διορθώσω τα σπασμένα
θέλω σε γυαλια να σπάσω το ραγισμένο καθρέφτη
που μου παραμορφώνει το είδωλο, που κρύβει την ψυχή μου.
Μα τώρα θα γράψω πως νιώθω ήδη καλύτερα, και πως
φαίνεται η αλήθεια είναι αυτή που θριμματίζει τους
κάθρεπτες του μυαλού,
αυτούς των ψευδαισθήσεων.