Taker Of Breath

A pair of raging eyes, born by the womb of darkness
Sensing through my mental screen,slices of the supplicating wind
It lives in a constant state of tension, driven by its instinct
Without a theory for life, nor values to have it harnessed
From where it stands, it has a view its billeting branch
As a serene existence it just watches and it waits
The victim enters in the realm, within the grasp of fate
Steadily, it reaches out for the deadly strike to launch
A howl!
and now silence..
as it returns to the spot of death
so it can watch and wait once more..deadly altogether,
in speed of light, and noise of a muddy, fallen feather
and ready for the oncoming, take of breath
the owl.

Τρίτη 24/8/10

Nευρίασα
Είδα να μπαίνουν πράγματα που δεν τα θέλω στη ζωή μου
Καιρός ήταν να πάρω την απόφαση
Και πλέον η ζωή μου θα κυλήσει πάνω στα δικά μου θέλω
Θα απορρίπτω ό,τι δεν μ'αρέσει και δεν θεωρώ υγιές
Καθώς δεν θα αφήσω κανέναν να σαπίσει τον καινούριο αυτό κήπο
που ξεκίναω από ΤΩΡΑ να φτιάχνω, πρώτα για μένα
για την προσωπική μου αληθινή ευτυχία
και μετά για τα άτομα που θεωρώ ότι αξίζουν να τον απολαύσουν
και να βοηθήσουν και αυτά να ομορφύνει ακόμα πιο πολύ.

Και άσε τους άλλους να ζουν μες τα σκατά
και θύματα να γίνονται άθλιων παιχνιδιών από
προβληματικούς δημιουργούς
που έχουν την όψη καλωνών και θεοτήτων.

Οι μέρες από τώρα αλλάζουν.

Μισό Βλέμμα

Μισό βλέμμα και μια ιστορία γεννιέται
Αυτή είναι η περίφημη -η τέχνη του μυαλού.

Η θλίψη της μου σήμανε
οδυρμό ανάγκης για αλλαγή
κι αυτό μέσα απ'τα μάτια.
Γελοιέσαι σαν υποκρίνεσαι
καθώς κι η όραση τυφλού
καταλαβαίνει.

Στην κίνηση αδιαφορία
κραυγή για αισθήματα θερμά
κι αυτό μέσα απ'το σώμα.
Θέλεις στο κρύο πέταγμα
και στα ζεστά ξανά
να σε σπιτώσουν.

Συνάμα κίνηση βαθιά
αγκάλη -απρόσμενα οικεία εφάνει
κι αυτό μέσα απ'το νου μου.
Αλλάζουνε καιροί και πάνε
κι εγώ κοιτώ μια
μοίρα,τη δική μου.

Πράττω ορθά μα είναι οι μέρες
που κι οι Λατρείες θα σκαρώσουνε κρυφά
μέσω συνωμοσίας σκοτεινής
και θα υφαίνουν σε κέντημα ματωμένο
προσκλήσεις προς εσένα
της παράστασης
αιθέρων.

Man's World

''We have absolutely no idea what the world would be like if men really used their
intelligence and imagination instead of wasting it. Inventing pressure cookers that
cook faster, wall-to-wall carpeting that is more stain-resistant, detergents that wash
whiter and lipsticks that are more water-resistant is a waste of time. Instead of
producing children who will in turn produce children, thus pushing the enjoyment of
life, still further out of their own reach, they should try living themselves. Instead of
probing the depth of woman's 'mysterious' psyche - 'mysterious' Only because there
is nothing behind it - they, should study their own psyche. perhaps even that of
creatures possibly inhabiting other planets, and think of new ways and means of
establishing contact with them. Instead of inventing ever more deadly weapons to
fight wars destined only to defend private property, i.e., women's, they should be
developing ever more efficient methods of space travel - travel which would tell us
more about worlds we never dreamt of.'' ~ E.V.

Αποφθέγματα

Ξέχνα τον τρόπο, το ''πώς''. Κάν'το όπως θες, κάν'το όπως σου βγει, κάν'το όπως σου αρέσει, κάν'το όπως σου πάει, μόνο κάν'το...είναι το καθήκον σου, η αποστολή σου, στρατιώτη. ΠΡΕΠΕΙ να γίνει από εσένα, χωρίς να το σκέφτεσαι.


In the bath, my body's clean, but mind's soooo dirty......



Identify what’s important to you and start handling it!


Μια κάβα μπύρες και πιες στην υγειά των πάντων. Και των καλών και των άσχημων. Γιατί τα άσχημα είναι αυτά που δίνουν χρώμα και κάνουν κάτι να ξεχωρίζει, και τα καλά είναι αυτά που σε κάνουν να συνεχίζεις να δίνεις χρώμα στη ζωή σου. Ban zai!!


Μόνος είναι καλά. Μαζί είναι καλύτερα.
Για την στιγμή και μόνο, αλλιώς δεν κάνει διαφορά..


Kόψε ταχύτητα για να σκεφτείς για σένα. (Slow down to think for yourself)


"Oh Love, I love you! My girl lets me fuck her so hard, without resisting, and she blames it on thee! You also do not exist in a material form, so I do not owe you a thing! Oh, ain't it a paradise for lovers?


"There is nothing but fear reflected in your sword. When you dodge, you're afraid of getting killed. When you attack, you're afraid of killing someone. Even when you try to protect someone, you're afraid of letting them die. Yes, your sword speaks to me only of absurd fear. What's necessary in a fight isn't fear. Nothing can be born of that. When you dodge, "I won't let them cut me." If you protect someone, "I won't let them die." If you attack, "I will kill them." Well, can't you see the resolve to kill you in my sword? "

"Αν οι γυναίκες ήταν άγγελοι και εύθραυστες σαν πεταλούδες, όταν τις γαμούσες απο πίσω θα έσπαγαν."

Πάτα Φρένο

''Φρένο....
Πάτα φρένο, και χαλαρά....
Ήηηηηρεμα, δε θα βιάζεσαι...είδες τι καλά;.''

Διάλεξα τη ζωή στο φρένο,
για να αισθάνομαι καλύτερα το γκάζι...
Είχατε δίκαιο κύριε Γιώργο,
το φρένο πάλι, και το αργά με ησυχάζει...
φρένο, πιο βαθιά, και το μυαλό με εικόνες
τις στροφές σου χάρισε σε κάθε στιγμής τα δώρα..

''Χαλαρά....
τι έχω;
αυτό....ωραία...
τι μου δίνει;
αυτό....
άρα εκείνο....
ωραία...συνεχίζουμε....χαλαρά....
ήρεμα....''

Έλα, ας το εξηγήσουμε λιγάκι, να το δούμε...
φρένο....και το έχεις...


Σάθρωσαν οι ράγες σου,
προτού την πρώτη σου βοή αφουγκραστούμε..
Της σκέψης μου τραίνο
πάτα φρένο.....

Στο Μυαλό και Στο Σώμα

Αυτη τη στιγμη μιλάω στο μυαλό σου και στο σώμα
Αυτό είναι το θέμα μπορώ να μιλάω στο μυαλό σου για δέκατα της ώρας
Ώρες για ώρες...μέρες για μέρες...
Μέχρι ο χρόνος να χάσει την αξία του για μας, να αφεθούμε
Το άτακτο και ανήσυχο μυαλό μου κρατάει άπειρα θέματα
Εμπειρίες 17 ετών,
κάθε δευτερόλεπτο και μια εμπειρία
Να ζεις τη στιγμή
Μπορώ να δημιουργήσω γύρω μας μια φυσαλίδα άρρηκτη και ασφαλής
Πόσες όμως ψευδαισθήσεις θέλεις να έχεις πλάι σου μέχρι να αφεθείς;
Πρόσφατα ανακάλυψα μια ομοιότητα που μοιραζόμαστε
εγώ κι εσύ... πέρα απο το μυαλό μου, μιλάει και το σώμα
Και αυτό στη δική του γλώσσα, λέει τις δικές του ιστορίες
τις δικές του απορίες, τα δικά του συναισθήματα
όλα μεγαλύτερης σημασίας από όσα το μυαλό μας μπορεί να επινοήσει
σώμα με σώμα πάντα υπάρχει μόνο η αλήθεια
Μέχρι πότε θα περίμενεις για να βιώσεις τι θα πει πραγματικά
να κάνεις έρωτα;
Πόσες ακόμα ψευδαισθήσεις μέχρι να αφεθείς και να το νίωσεις
Τι λές;

Μα ...

Λέει της αρέσει, μα δεν ακούω
Υποταγμένος στα δεσμά του φόβου, παρακμάζω
Λέει το ζητάει, μα δεν αλλάζω
Το Θέλω το δικό μου αμαυρώνω, και δεν ζώ.
Γελάει θερμά, νομίζω με μένα
στου φθόνου τη φλόγα, ρίχνω λάδι για καύση
Λέω μου αρέσει, τη θέλω για μένα
Μα.. υπάρχει το 'μα', που με καλεί στο ψέμα.

Του Αλέξανδρου Το Κληρονομημένο Άγχος

Νιώθω πως μισώ τον εαυτό μου, αλλά χωρίς λόγο Είναι ωραία η αίσθηση, έχει να απασχολείται με κάτι το μυαλό Φαντάζεσαι να μην είχε για τίποτα να ανυσηχήσει; Φοβάμαι πως θα έπεφτα, θα χανόμουν σε ένα χάος Μέχρι να καταλάβω ότι και πάλι ήταν μόνο η φαντασία μου Και ένα τρέμουλο να με διαπεράσει, γνώριμου συναισθήματος Αυτό φαίνεται πως φοβάμαι, το τρέμουλο της αλλαγής

''Τόσες σκέψεις ρισκάρισα στο παρόν, στο πρόβλημα μου χίλια μπαλώματα
για χίλιες σαθρές τρύπες, και τελικά να το ξεπεράσω; τόσο εύκολα;
Τόσος κόπος, τόσο άγχος, για κάτι τόσο έυκολο;
Όχι δεν το δέχομαι, θα συνεχίσεις όπως είσαι, να αγχώνεσαι, παράλογα να σκέφτεσαι,
να φαντάζεσαι σενάρια, μάταια να ξοδεύεσαι...
Έτσι, θα έχεις κι ενα λόγο για να ζεις, θα ζεις για να σκέφτεσαι, να ανυσηχείς
εξάλλου είναι και κάτι που πλέον έχεις μάθει και το κάνεις καλά,
γιατί να αλλάξεις τώρα;
-Είμαι του Αλέξανδρου το κληρονομημένο άγχος.''

Δεν ξέρω

Ας δούμε πως θα βγει αυτό που θα γράψω
Στο ήχο του λευκού γιασεμιού της..
Κάποιο δεύτερο νοήμα, κρυμμένο στη ξενική σπηλιά
Δεν με νοιάζει όμως.. δεν πρέπει
Αυτό που ψάχνω εγώ βρίσκεται ήδη μέσα
Αυτό που κατάλαβα είναι ότι αισθάνομαι σαν να
ξαναγυρίζω πίσω, σαν να φτάνω πάλι στην αρχή
Και συλλογίζομαι, ποιο το νόημα εξ'αρχής..
Αν κάτι υπάρχει γιατί δεν εμφανίζεται απ'εύθείας,
γιατί επιδιώκει να μας ελκύσει και να μας κάνει να το
αναζητήσουμε εμείς, ποιο το νόημα στη δυσκολία;
Υποθέτω ότι διαφορετικά δεν θα είχε την ίδια αξία..
όλοι μας θα βρίσκαμε γρήγορα αυτό που θέλαμε
από νωρίς, και μετά θα βαριόμασταν, άδικη ζωή θα λέγαμε..
Σάμπως όμως, το ίδιο δεν ακούμε και τώρα; Παντού, τριγύρω
από στόματα που πιστεύουν αληθινά ότι έχουν βιώσει την
ίδια την στεναχώρια, δυσκολίες.
Ξεχνιέμαι...ξεχνάω συνέχεια, μπερδεμένη η σκέψη
πράγματα μου φέρνουν ζάλη
ποιο το νόημα..αύριο πάλι δε θα θυμάμε..
Μάλλον... φτάνει με τη σκέψη,
μάλλον κάπου εδώ καταλαβαίνεις ότι ήρθε καιρός για
δημιουργία... δεν ξέρω ανυσηχώ για μένα..
εγωιστικό;τι λες.. πως μπορείς να επιθυμείς να νοιάζεται
για σένα καποιος ο οποίος τον ίδιο του τον εαυτό πετάει...
Δεν ξέρω..δεν ξέρω ακόμα πολλά πράγματα...
Δεν ξέρω καν πόσα από αυτά θα προλάβω να μάθω...
Αυτό που ξέρω.. από εδώ και στο εξής... είναι ότι δεν
πρόκειται να πω ποτε μου ψέμματα, περί αυτού...
Ποιό το νόημα...;