τριάντα δεύτερα

Αναπνέεις
Βλέπεις
Αφουγκράζεσαι
δώσε μου τριάντα απο τα δεύτερα σου..

Δε θέλω να σχηματίσεις κάποια εικόνα
να φανταστείς εμένα σαν τον ένα
και μοναδικό -αδιαφορώ.
Επιθυμώ απλώς ένα κομμάτι της καρδιάς μου
να ζωντανέψω
να έρθει να καθίσει πλάι σου
όσο εσύ πορεύεσαι...

είκοσι ακόμα δεύτερα......

Ο θίασος κάνει την είσοδο
Κυλούν στα μαύρα
Η ακριβής περιγραφή της ζωής σου
λόγω της συνύπαρξης.
Παρακολούθησε μαζί μου τη σκηνή σου
εσώ των ματιών του Παντογνώστη.

δεκαπέντε.......

Βουβές κραυγές απο ανίκανα κορμιά
Λίγες σταγόνες των αισθήσεων μοναχά σαν τα χαρίσεις
Πύλες μιλούνια να διανύσεις
Να γεννήσεις
Νεωγνές στιγμές γεμάτες ένταση ηδονική
και φτερουγίσματα.

Ακόμη πέντε.......

Καιρός να επιστρέψω στο παγερό κελί μου
Το σαρκικό ομοίωμα του εαυτού μου αναμένει

τρεία........

Το κομμάτι μου δίπλα σου ξανάγινε χτύπος και του λείπεις

δύο.....

μη κλάψεις, τις στιγμές δεν θα μπορέσουνε ποτέ να μας τις πάρουν

ένα...

που υπάρχεις σε ευχαριστώ, ήταν αρκετό για μένα

Αντίο.