Των στοχασμών που κείτονται
στο τώρα της επομένης
*
είμαστε κογχλασμοί της θάλασσας
και στίγματα του αγέρα
είμαστε τα άγρια πρόβατα
της δύσης του ηλίου
είμαστε ματιασμένα άστρα
που δήθεν ταξιδεύουν
είμαστε η δόλια αιωνιότητα
του γεράσμενου αλχημιστή
είμαστε η σοφία του αποσπάσματος
και η τιμωρία των ζώντων
είμαστε δέσμιοι της καταστροφής
δειλά φαντάσματα ονείρων
είμαστε ανάκλαση φωτός
σε ωκεανούς φιλίας
είμαστε άγαρμπα στοιχειά
θύματα στην πατέντα
*
Και μιας που τίποτα δεν είμαστε
τα πάντα ας απολαύσουμε...
κι είθε να ξενυχτύσουμε
στου σοροκού τις αμμουδιές
*
των στοχασμών που κείτονται
στο τώρα της επομένης...
Είμαστε λέξεις
ΑπάντησηΔιαγραφήΕπιθανάτιος ρόγχος
του ποιητή
Σιγουρα δεν ειμαστε τιποτα..
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο αν μπορουμε να απολαυσουμε τα παντα ομως ειναι σχετικο..
Δεκτο Μαρια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΟ καθένας πάντα έχει την δική του άποψη πάνω σε κάτι που διαβάζει.
Αν και είναι δύσκολο να ''εισχωρήσεις'' απόλυτα σ'αυτό που θέλει να πει ο άλλος.
Σ'ευχαριστώ για τις λέξεις σου που άφησες εδώ.. :)
Καλή σου μέρα..